Џем или мармалад?
По некои нови пишани правила, може да се вика мармалад само ако е од портокали, лимoни или друг вид агруми. Од сите други овошја се прави џем. Ама тоа се некои туѓи правила, можеме и да не ги прифатиме, ионака е небитно како се вика, битно е какво е на вкус.
А ова што сега ќе ви го раскажам... не може да се раскаже!
Сакав да пробам да направам џем/марламад, штодае. Кога на човек ќе му дојде желба да се изнамачи и да потроши што пари за намирници, што струја, плин, време, енергија... за да направи нешто што најрегуларно си се продава по рафтовите на секое маалско гранапче, треба да има добар изговор за тоа.
Еден од можните изговори, според мене многу повалиден од вообичаените (дека е друго кога сам си ги правиш јадењата, знаеш што ставаш, плус задоволството и така натака) е дека дома можам да направам варијанта која не се продава ни во најшизичкото од сите гранапчиња, со минимален напор и малку фантазија.
Некои од вас веројатно веќе знаат како се прави џем. За сите останати:
На еден кг овошје (се мери излупено и без семки) можат да одат од 350 до 800 гр шеќер. Шеќерот е конзерванс, што значи што повеќе го има - подолго ќе трае џемот, ама вкусот е подобар кога има помалку шеќер. Освен шеќер, потребна е и лимонска киселина, која обично се додава во вид на сок од исцеден лимон. Потребна е и една друга состојка која овошјето природно ја содржи, тоа е пектин, кој делува како стабилизатор на густината. Најмногу го има во јаболките, особено во кората и во семките, а секое овошје го содржи во некоја количина.
А постојат и индустриски спакувани додатоци кои содржат и пектин и лимунска киселина и кои многу ја олеснуваат целата работа.
На вас е да изберете дали ќе бидете екстремисти екологисти или толерантни и практични. Од тоа како ја срочив последнава реченица, јасно е која опција ја одбрав јас. А и не сакав да ризикувам со мојот прв џем, особено затоа што праските содржат многу малку пектин и за да се добие саканата густина треба да се варат многу долго, а со долго варење се уништуваат другите хранливи и миризливи својства на овошјето, така да мојот избор беше некој вид разумен компромис.
Јас употребив 1кг лупени праски
400 гр кафеав интегрален шеќер
едно пакување пектин
2 лажички цимет
ликер од бадеми
Ги исецкав праските на мали парчиња и ги посипав со шеќерот, ги измешав и ги оставив да стојат цела ноќ. Утредента ги ставив да се варат, го додадов пектинот и две мали лажички цимет. Кога ќе почне да врие, на површината се појавува пена, не е лошо таа да се тргне со цедалка или лажица со дупчиња, така готовиот џем има поубава сјајна боја. Времето на варење варира од видот на овошје, од количината и други фактори. Кога се употребува додадок на пектин, времето на варење битно се скратува, во мојот случај беа доволни оклу 20 минути. За да се провери дали џемот е готов се зема едно тањирче, по можност ладно, се става на него мала количина џем (пола лажиче), се остава да се олади малку и потоа тањирчрто се накривува. Ако џемот тече по тањирчето значи дека треба уште да се вари. Ако остане залепено или се слее многу полека, тогаш е готов.
Некаде 5 минути пред крајот, или кога видов дека веќе нема пена за собирање, додадов една шака ситно здробени амарето бисквити, а кога беше готово додадов и едно мало чашиче Амарето ликер.
Во меѓувреме ги ставив добро измиените теглички и капачиња во рерна на околу 100-120°C. Штом го исклучив огинот, одма, без чекање, ги наполнив тегличките до околу 1цм од работ и ги затворив. Ги превртев со капачињата надолу и ги оставив да се оладат. Кога ќе се оладат и превртат, капачето би требало да е вдлабнато, што е знак дека се створил вакуум. Ако тоа не се случи значи дека капачето е оштетено и таа тегла треба да се смени или тој џем да се изеде одма. Некои викаат дека во првата фаза, кога се превртени додека се ладат, треба да се покријат со крпа, за да стојат на темно. Во секој случај, кога се оладени треба да се чуваат на темно и ладно место (шпајз систем).
Полнењето на теглите кога се топли и превртувањето наопаку би требало да бидат замена за вообичаената стерилизација која некои ја прават со тоа што ќе ги стават затворените тегли во вода која ги покрива целосно, и ги вријат. На вас е да одлучите дали ќе бидете екстремисти салутисти или толерантни брзојадци. Во секој случај се препорачува џемот да се отвори и проба дури после 2-3 недели, зашто тогаш добива на вкус. Овој на сликава е стар околу 23 часа и, верувајте, вкусот е незаборавен!
Ваш коментар:
