Постои мислење дека како што ја прават пицата некои скопски пицерии – никаде на светот нема толку добра пица. Во САД мислат дека тие ја измислиле пицата (тоа го мислат и за многу други работи), а кога ќе видиш што се ставаат на неа, тогаш ти доаѓа да се замислиш.. можеби навистина тие ја измилиле... :)
Како и за многу други видови храна, луѓето се навикнуваат на одреден начин на спремање и сите други варијанти им се... ај да кажеме “помалку убави“. Ама мора да се признае дека кога се работи за паста и за пица, никој нема право да каже дека неговата варијанта е подобра од италијанската. Едноставно затоа што не зборуваме за вкусови туку за оригиналот и неговите копии.
И во Италија пицата не е секаде иста. Во Неапол тестото го прават повисоко и со подебела “корка“. Тоа се вика “висока“пица. Другата варијанта е “ниска“ пица и таа е повообичаена во пицериите. Рецептот за наполитанска пица е заштитен со закон и доколку некој сака да продава оригинална наполитанска пица мора да го почитува пропишаниот рецепт, во спротивно пицата не смее да го носи тоа име. Оригинал наполитанска или не, вистинската италијанска пица се прави со природен квасец и се пече во камени печки на дрва, па е практично невозможно да се направи дома. За домашна изведба постојат повеќе рецепти, а после многубројни проби и експерименти заклучив дека рецептот што сега ќе ви го кажам е далеку најдобар. Со мојата проценка се согласуваат и бројните гости, пријатели, комшии и роднини кои имале прилика да ја пробаат пицата направена според овој рецепт.
500 гр брашно
260 мл вода
10-12 гр свеж квасец
10 гр сол
10 гр шеќер
20-30 гр масло
Брашното треба да е “јако“, т.е. да содржи што е можно повеќе протеини. Протеините се задолжени за создавање на глутенска мрежа која му дава на тестото еластичност. Не секој производител го наведува овој податок на пакувањето и не секоја земја користи исти ознаки за разните видови брашно. Мислам дека нашите производители јакото брашно го нарекуваат “меко“ а другото, наречено “остро“, е посиромашно со протеини и со тоа поприкладно за спремање торти и бисквити кои не треба да бидат еластични, или за креми. Често на пакувањето на брашното стои “за торти и колачи“ или “за леб и стасани теста“. Употребете го ова последново.
Во еден сад доволно голем за да во него можете да ги измешате и замесите сите состојки заедно, ставете ја на дното солта. Потоа врз неа истурете го брашното и направете дупка во средината. Ова затоа што солта не треба да дојде во директен допир со квасецот. Растворете го квасецот во пола чаша вода (не топла туку млака, или ако е лето, на собна температура) и додајте го шеќерот. Истурете го сето тоа во дупката од брашно и оставете дваесетина минути покриено додека квасецот почне да стасува. Потоа почнете да замесувате во средината постепено додавајќи ја останатата вода и маслото. Кога смесата ќе биде доволно цврста за да се префрли на работната површина, месете го тестото уште најмалку 10 минути. Оставете го да стасува додека не го зголеми двојно својот волумен.
Размесете го и поделете го на топчиња од кои потоа ќе ги формирате пиците. За еден правоеаголен плех од рерна, потребно е околу 2/3 од оваа количина. Не препорачувам размесување со оклагија, подобро е тоа да се направи откако прво ќе го раширите топчето додека да добие облик на кора а потоа со “тегнење“ од центарот кон краевите. Ако добро сте го замесиле тестото, тоа ќе биде еластично и лесно ќе се тегне. Ако видите дека “се враќа“ во првобитниот облик, оставете го да се одмори, па продолжете после 30-ина минути.
За добра италијанска пица ви е потребно:
Сос од патлиџан (ве молам, никако кечап!!!!)
Оригано
Моцарела (знам дека ова е критичен момент, ама јас ќе зборувам за моцарела, а вие ставете што сакате, на ваша одговорност) Другото е по сопствен избор.
За сос од патлиџан јас обично користам конзерви, она што кај нас е познато под името “пелати“, а ако имате желба и трпение побарајте “polpa di pomodoro“ од марката MUTTI, знам дека има во Скопје. Ако имате домашен сос, уште подобро, само внимавајте да не е многу редок. Додајте сол, масло и многу оригано, измешајте и оставете да одстои, за да добие шмек.
На тестото размачкајте од сосот од патлиџани, додајте тоа што сакате по желба и врз сето тоа наредете моцарела исечена на коцкички и посипајте со бибер.
Печете на 180-200 степени, 10-15-20 минути, зависи од шпоретот, од плехот, од тестото. Ако користите моцарела за пица, таа што се продава на кг, тогаш следете го рецептот како што го напишав. Ако имате моцарела во топчиња, таа содржи повеќе вода, исцедете ја убаво и ставете ја само 10 мин пред крајот. Ако користите кашкавал, внимавајте да не го препечете, можете и него да го ставите пред самиот крај, само да се стопи, без да се испече.Тоа е тоа.
Ваш коментар:
